یارآوا به توان بیست تقسیم بر موسیقی سنتی ایرانی (۱۴۰۰)

تقدیم شده به مهدی جلالی عزیز، قلب تپبنده و لوکوموتیو خستگی‌ناپذیر یارآوا

موسیقی سنتی ایرانی همواره برای من دنیایی کشف نشده و شگفت‌انگیز بوده است که هیچ گاه به عنوان یک آهنگساز جسارت ورود به آن یا نوشتن برای سازهای ایرانی را پیدا نکرده بودم. وقتی مهدی جلالی از من دعوت کرد تا به مناسبت بیستمین سالگرد تأسیس گروه موسیقی یارآوا قطعه‌ای بنویسم به این فکر افتادم که با الهام از این حقیقت که یارآوا خود بر پایه‌ی گروهی فعال در حوزه‌ی موسیقی سنتی ایرانی تشکیل شده است، به این منبع غنی برای یافتن ایده‌هایی نظر کنم. البته بدون حمایت و گفتگو با یوآخیم هاینتس  و شانس همکاری با نوازندگانی حرفه‌ای، عبور از ترس‌ها و ابهام‌ها برایم میسر نمی‌شد. در نهایت و بعد از چند ماه کار به چند دسته از موادی موسیقایی دست یافتم که تصمیم گرفتم همه‌ی آن‌ها را به شکلی آمیخته در هم به کار برم. این مورد و همچنین سوژه‌ای گرافیکی که برای من جلوه‌ای از نام یارآوا است و در قطعه بیست بار به اشکال مختلف تکرار می‌شود، شاید نشان‌دهنده‌ی گستردگی، پیچیدگی و تنوع فعالیت‌های یارآوا در بیست سال دوران فعالیت پرثمرش باشد. این قطعه را به مهدی جلالی تقدیم می‌کنم که بدون شک از مهمترین حامیان موسیقی معاصر در ایران است.

نوازندگان: 

نیلوفر شهبازی (کمانچه)

یاسمین شاه‌حسینی (عود)

عطیه شاهوردی (دف)

برای مطالعه بیشتر درباره‌ی این قطعه می‌توانید به گفتگوی من با خبرگزاری ایلنا مراجعه کنید. 

همچنین مجموعه‌ای از لینک‌های مرتبط با پروژه‌ی بیست را در این صفحه قرار داده‌ام.